مهم است که توجه داشته باشیم که نوع و میزان ورزش برای هر بیمار مزمن باید به صورت فردی و با در نظر گرفتن نوع بیماری، شدت آن و وضعیت سلامت کلی فرد تعیین شود. یک برنامه ورزشی مناسب می‌تواند شامل ترکیبی از ورزش‌های هوازی (مانند پیاده‌روی و شنا)، تمرینات قدرتی و تمرینات انعطاف‌پذیری باشد.

برای بسیاری از بیماران مزمن، شروع آهسته و تدریجی و افزایش تدریجی شدت و مدت زمان فعالیت توصیه می‌شود. همکاری با پزشک و یک متخصص فیزیوتراپی یا مربی ورزشی آگاه به شرایط بیماران مزمن می‌تواند در طراحی یک برنامه ایمن و مؤثر بسیار مفید باشد.

فعالیت‌هایی که برای یک فرد مبتلا به یک بیماری مزمن مناسب است ممکن است برای فرد دیگری با همان بیماری مناسب نباشد. بنابراین، رویکرد فردی و توجه به پاسخ بدن به ورزش از اهمیت بالایی برخوردار است.

در نهایت، با یک رویکرد فردی و انتخاب فعالیت‌های مناسب، ورزش می‌تواند نقش قدرتمندی در بهبود کیفیت زندگی بیماران مزمن ایفا کند، به آن‌ها کمک کند تا فعال‌تر باشند، علائم بیماری خود را بهتر مدیریت کنند و احساس بهتری داشته باشند.